Γράφει ο Πάνος Χατζηγεωργιάδης *
Κύριε Διευθυντά
Είναι η αλήθεια πως η Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες ταλανίζεται αναμεταξύ επιμέρους Εθνικών συμφερόντων σε σημείο στείρου λαΐκισμού και μιάς αενάως ασταθούς Ευρωπαΐκής προοπτικής.
Πόσο αγαπούμε την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης τελικά ; υπό ποιούς πυλώνες θα μπορούσε να στηριχθεί στιβαρά το Ευρωπαΐκό οικοδόμημα ; Είναι η Ευρώπη απλώς οικονομική διασύνδεση κρατών ή ίσως θα μπορούσε να είναι και κάτι περισσότερο στο εγγύς και απώτερο μέλλον; Βλέπουν προοπτικές περαιτέρω συνενώσεως και σε άλλους τομείς οι Ευρωπαίοι πολίτες ως ο πολιτισμός λόγου χάρη ; τι μας ενώνει και τι μας χωρίζει απο τους άλλους Ευρωπαίους ;
Όλα αυτά τα ερωτήματα απασχολούν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο θεωρώ. Σίγουρα μία οικονομική ένωση βοηθά την ανάπτυξη, όμως απο όσο δείχνουν τα πράγματα δεν αρκεί.
Το πρόσφατο παράδειγμα της Γερμανίας (αναφέρομαι στις μονομερείς αποφάσεις της στην μεταναστευτική πολιτική) καταδυκνείει πως η Ευρώπη μοιάζει μια ένωση κατά το δοκούν και αυτό δίνει ένα παράθυρο ευκαιρίας στον στείρο εθνικισμό, ώστε να αναδυθεί σε σημείο επικίνδυνο για τις κοινωνίες μας. Η μισαλοδοξία, η πόλωση, τα στενά κατά τόπους συμφέροντα εμποδίζουν την Ευρώπη να προχωρήσει στην ουσιαστική της ένοποίηση. Η Ευρώπη ομοιάζει ως ένα παιδί που δεν μεγάλωσε ακόμη και ποτέ δεν τόλμά να κάνει το επόμενο σταθερό βήμα φοβούμενη το φάντασμα του Εθνικισμού και το απορρέον εξ αυτού πολιτικό κόστος και αρνείται πεισματικά να προχωρήσει στην ουσιώδη ένωση της. Κι αυτό το μετέωρο βήμα, αυτή η διστακτικότητα, μπορεί να καταστεί η ταφόπλακα του Ευρωπαΐκού οράματος. Οφείλουμε να παλαίψουμε ενάντια στην επιστροφή στο σκότος, οφείλουμε να δώσουμε μιά ευκαιρία στην Ευρώπη.
Με τιμή και εκτίμηση πάντοτε
Πάνος Χατζηγεωργιάδης
Μουσικοσυνθέτης, Member of PRS for Music, London
Εις εκ των Κοσμητόρων Σχολών Φιλολογικού Συλλόγου
«ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ»
Μέλος τακτικόν της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών
Δημοσιογράφος και Κριτικός Λογοτεχνίας