Οι πέντε παρεμβάσεις του Αλέξη Τσίπρα που θυμίζουν έντονα την εποχή της επιστροφής Ανδρέα
Πολλά ακούγονται και ακόμα περισσότερα γράφονται για την επιστροφη του Αλέξη Τσίπρα στην πρωτοκαθεδρία του προοδευτικού χώρου απέναντι στην πολιτική “ηγεμονία” που επιχειρεί να εγκαθιδρύσει η Δεξιά (με όλες τις εκδοχές της ) και οι παραφυάδες της στην Ελλάδα!
Πολλοί αναλύουν και προσπαθούν να “ερμηνεύσουν” πολιτικά τις παρεμβάσεις και τις πρωτοβουλίες (Ίδρυμα Αλέξη Τσίπρα) του πρώην Πρωθυπουργού!
Χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει πόσω μάλλον και να εικάσει, το πότε ή το πως , θα πάρει αποφάσεις και θα αναβαθμίσει σε άλλο πλαίσιο την πολιτική του παρουσία ο πρώην Πρωθυπουργός, εντούτοις δεν μπορεί να μην επισημανθούν μερικές ομοιότητες (τηρουμένων πάντα των αναλογιών και των απόλυτα διαφορετικώ εποχών και συνθηκώ ) με το ξεκίνημα του Ανδρέα Παπανδρέου και την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ στις 3 Σεπτεμβρίου το 1974!
Πιο συγκεκριμένα στην πιο πρόσφατη παρέμβασή του στο Harvard αλλά και το κοινό άρθρο του στους New York Times και το Euro2day ο Αλέξης Τσιπρας αναφέρεται για πρώτη φορά σε μια «προοδευτική πυξίδα» στο πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο της «κυβερνώσας αριστεράς». Σε αυτή τη βάση προτάσσει :
– την ανάγκη για αντιμετώπιση των ανισοτήτων ως πρωταρχική
– μια επιθετική πολιτική φορολόγησης του μεγάλου πλούτου,
– τη σύγκρουση με ολιγαρχικές δυνάμεις που διεκδικούν πολιτική εξουσία,
– την ακύρωση της λογικής των «αρίστων» με στήριξη της δημόσιας παιδείας και θωράκιση της «αξιοπρέπειας της εργασίας» σε όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες και ιδίως εκτός μεγάλων πόλεων
– τη στήριξη του κοινωνικού και αναδιανεμητικού ρόλου του κράτους
Όπως σημειώνει δεν αρκεί μια σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα για αντιμετώπιση των ανισοτήτων. Τονίζει ότι «Μια τέτοια σύγκρουση μπορεί να ξαναφέρει κοντά τα λαϊκά στρώματα μόνο αν δίνει μια οικονομική προοπτική για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους». Σε αυτό το πλαίσιο στηρίζει
– τον αναπτυξιακό και ρυθμιστικό ρόλο του κράτους σε σχέση με την αγορά
– την αναβάθμιση των δημοκρατικών θεσμών (απέναντι στην «ισοπεδωτική λογική ακροδεξιών και αντισυστημικών δυνάμεων»)
– και κυρίως την ανάγκη για έναν «προοδευτικό οικονομικό πατριωτισμό» που επενδύει στα εθνικά συγκριτικά πλεονεκτήματα και στις νέες τεχνολογίες και στηρίζει την υγιή επιχειρηματικότητα
Παράλληλα όμως καλύπτει τον ευρύτερο λαικό χώρο και τοποθετείται στα υπόλοιπα μεγάλα διακυβεύματα της εποχής που μονοπωλούνται τα τελευταία χρονια με λαικισμό ομολογουμένως από τα αφηγήματα τόσο της Δεξιάς όσο και της Ακροδεξιάς, σε σχέση με την οικονομική ανάπτυξη και την ασφάλεια και στα οποία κάποιες ξεπερασμένες ιδεολογικές αγκυλώσεις εμποδίζουν την Αριστερά να εισέλθει
Θυμίζουμε ότι όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αποφάσισε να γυρίσει την πλάτη στην γερασμένη και τελειωμένη πολιτικά Ένωση Κέντρου και να ιδρυσει ένα νέο δυναμικό Κινημα με κυβερνητική όμως προοπτική, απευθύνθηκε σε μεγάλες μάζες όλου του πολιτικού φάσματος αλλά “δανείστηκε” – κατ άλλους “λεληλάτησε” – τα συνθήματα, τις Αρχές και την ρητορική της Αριστερας: Εθνική Ανεξαρησία, Λαική κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Η Ελλάδα στους Έλληνες. Και κέρδισε ετσι 4 εκλογικές αναμετρήσεις, την τελευταία σχεδόν ημιθανής και μετά από την ήττα και το στήσιμο από το “βρώμικο 89”
Με πληροφορίες από dnews.gr
