και ακόμη περισσότερο απέναντι στη βία που αφαιρεί ανθρώπινες ζωές.
Όμως, στις δύο αυτές τραγικές υποθέσεις υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά: στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ο δράστης συνελήφθη, δικάστηκε και οδηγήθηκε στη φυλακή.
Αντιθέτως, για τη δολοφονία των Μανώλη Καπελώνη και Γιώργου Φουντούλη, οι αδίστακτοι τρομοκράτες παραμένουν ασύλληπτοι, απολαμβάνοντας την ελευθερία τους.
Την ευθύνη τότε ανέλαβε η οργάνωση «Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις» — μια οργάνωση-φάντασμα, που εδώ και δώδεκα χρόνια παραμένει στο σκοτάδι, χωρίς καμία ουσιαστική έρευνα, χωρίς καμία σύλληψη.
Όπως και οι δολοφόνοι της Μαρφίν, έτσι και οι τρομοκράτες του Νέου Ηρακλείου φαίνεται πως δεν αγγίζονται.
Το Κράτος Δικαίου όμως δεν μπορεί να λειτουργεί επιλεκτικά.
Δεν υπάρχουν θύματα δύο ταχυτήτων.
Η Δικαιοσύνη οφείλει να σταθεί στο ύψος της και να διερευνήσει σε βάθος αυτές τις ανοιχτές πληγές, μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη και να βρουν γαλήνη οι ψυχές των αδικοχαμένων παιδιών και των οικογενειών τους».