Σχόλια
Ο κ. Μαυροκέφαλος επέκρινε την «παρασιτική» πολιτική της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, την οποία κατηγόρησε ότι άνοιξε τον δρόμο στην ιδιωτικοποίηση και τη διάβρωση των ελέγχων, φέρνοντας «ένα πάρτι» συμφερόντων που ωφελεί κυρίως ιδιωτικά κέντρα και όχι τους παραγωγούς. Ειδικότερα ανέφερε ότι η ανακατανομή κονδυλίων στο πλαίσιο της τρέχουσας συζήτησης για τη μελλοντική ΚΑΠ ισοδυναμεί με «πετσόκομμα αγροτικών επιδοτήσεων» για να χρηματοδοτηθεί, κατά την εκτίμησή του, η «πολεμική προετοιμασία».
Σχολιάζοντας την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, τη χαρακτήρισε ως «κόψιμο κλαδιών από ένα δέντρο που σαπίζει», υπογραμμίζοντας ότι δεν αλλάζει τη γενικότερη εικόνα «σάπιων» δομών στην ΕΕ.
Για την αστική Δικαιοσύνη ο κ. Μαυροκέφαλος επέμεινε στην «εξάρτησή» της από κυβερνητικές πολιτικές και οικονομικά συμφέροντα, θυμίζοντας τον αγώνα των συγγενών των θυμάτων του δυστυχήματος στα Τέμπη και κατηγορώντας προσπάθειες συγκάλυψης των αιτιών. «Το κύριο έγκλημα», είπε, «ήταν ότι δύο τρένα κινούνταν στις ίδιες ράγες για πάνω από 12 λεπτά — ένα αποτέλεσμα πολιτικών που η ΕΕ επίσης «πιστοποιούσε»».
Σε άλλο σημείο της παρέμβασής του απάντησε στην τοποθέτηση του υφυπουργού Εργασίας, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι, παρά την πρόοδο του 21ου αιώνα, οι εργαζόμενοι ωθούνται «στην αποκτήνωση» αντί να μοιράζονται τον παραγόμενο πλούτο. Κατήγγειλε τον «σκοταδισμό» και πολιτικές που γυρίζουν «τη ζωή δύο αιώνες πίσω», ακόμη και στις κοινωνικές ελευθερίες — όπως η ειρωνική αναφορά σε «δικαίωμα να είσαι γονέας μία μέρα την εβδομάδα».
Κάλεσε σε μαζική συμμετοχή στην απεργία της 14ης Οκτωβρίου, χαρακτηρίζοντας την ηγεσία της ΓΣΕΕ «συμμετοχική» σε πολιτικές που υπονομεύουν τα εργατικά δικαιώματα και προτρέποντας τον λαό να μην αντιμετωπίζεται ως «ψηφοφόρος αλλά ως πρωταγωνιστής».
Τέλος, αναφερόμενος στην κατάσταση στη Γάζα, είπε ότι η εύθραυστη εκεχειρία είναι «εκεχειρία με το πιστόλι στον κρόταφο» και επέκρινε την υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης προς το Ισραήλ. Ζήτησε την εφαρμογή της ομόφωνης απόφασης της Βουλής για αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης «στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ».
Ο Νίκος Μαυροκέφαλος κατέληξε τονίζοντας ότι το ΚΚΕ διεκδικεί την αλλαγή του «σάπιου αστικού κράτους» και καλεί τον λαό στην οργανωμένη πάλη για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.


