Έμειναν με τα… σενάρια στο χέρι
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία των εξελίξεων στην Κεντροαριστερά, το τελευταίο διάστημα, είναι ότι πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ και στη… γειτονιά του – δηλαδή στο διάστημα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς – περιμένουν την εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ για να «οσμιστούν» προς τα πού θα πάνε τα πράγματα στη Χαριλάου Τρικούπη, ώστε να εκτιμήσουν αν μπορούν να ενεργοποιηθούν τα σενάρια περί «ανασύνθεσης» της Κεντροαριστεράς.
Πολλοί δε απ’ αυτούς έχουν φτιάξει τα πλέον ευμενή σενάρια: Χάνει ο Κασσελάκης στον ΣΥΡΙΖΑ, εκλέγεται ένας πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ φιλικός προς την ιδέα της «ανασύνθεσης» και της συνεργασίας των δύο κομμάτων και πάμε όλοι μαζί «να νικήσουμε τον Μητσοτάκη». Αυτό το τελευταίο δεν το πιστεύουν κατ’ ανάγκην όλοι, αφού μερικοί εξ αυτών απλώς αναζητούν μια ευρύχωρη πολιτική στέγη για να βολέψουν το σαρκίο τους – αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Έλα όμως που εν τω μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, το ΠΑΣΟΚ ξεφεύγει στις δημοσκοπήσεις, οι υποψήφιοι αρχηγοί του δεν λένε καν τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ – παρά μόνον υποτιμητικά – και έχουν βάλει πλώρη να πάρουν τη ρεβάνς για την τριετία 2012-15. Αφήστε δε που στη Χαριλάου Τρικούπη ουδέποτε συζητήθηκε σοβαρά το περί «ανασύνθεσης».
Τώρα λοιπόν σεναριολόγοι, επισπεύδοντες και ένθερμοι προπαγανδιστές – που είχαν βρει και… αρχηγό, επίσημο ή σκιώδη – για το εγχείρημα έχουν μείνει με τα σενάρια στο χέρι.
Και τι χρειάστηκε; Μερικές δημοσκοπήσεις, ένα ντιμπέιτ που έδειξε ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει κανονικό κόμμα και άλλος ένας γύρος σύστριγγλου και σφαγής στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, δεν πρόκειται να μείνει ενιαίος. Όχι τίποτε άλλο, αλλά μένουν δύο ολόκληροι μήνες μέχρι την εκλογή του νέου προέδρου τους. Και μέχρι τότε… γαία πυρί μειχθήτω.
