Στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού ΚοινοβουλίουΗ Ελεονώρα Μελέτη τόνισε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να περάσει στην πράξη, με πολιτικές που στηρίζουν ουσιαστικά τη γυναίκα, τη μητέρα και την εργαζόμενη. «Καμία γυναίκα δεν πρέπει να φοβάται να μείνει έγκυος, μήπως και χάσει τη δουλειά της», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης:Όμως, ξέρετε ποια είναι η πιο συχνή ερώτηση που δέχεται σήμερα η γυναίκα; Το αν συνδυάζεται η εργασία με την μητρότητα. Ξέρετε ποια είναι η σωστή απάντηση σε αυτή την ερώτηση; Δεν υπάρχει. Ό,τι κ αν κάνει η γυναίκα, θα κριθεί. Αν η νέα μητέρα θέλει γυρίσει στη δουλειά της, θα κριθεί ως μια φιλόδοξη καριερίστα που δεν νοιάζεται για το παιδί της. Αν πρέπει για βιοποριστικούς λόγους να εργαστεί, θα κατηγορηθεί γιατί έκανε παιδί ενώ δεν μπορεί να το μεγαλώσει.
Αν δεν κάνει παιδί, θα στοχοποιηθεί. Αν σκίζεται σε χίλια κομμάτια για να τα καταφέρει όλα, πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα την πνίγουν στις ενοχές που αφήνει το παιδί της για τη δουλειά της.
Η ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και την οικογενειακή ζωή δεν είναι πολυτέλεια. Θα έπρεπε να είναι δικαίωμα. Δικαίωμα που πρέπει να προστατεύσουμε περισσότερο από ποτέ με τον χάρτη πορείας για τα δικαιώματα των γυναικών. Η Οδηγία για την Ισορροπία Επαγγελματικής και Ιδιωτικής Ζωής είναι ένα σημαντικό βήμα, Ωστόσο, η εφαρμογή της παραμένει άνιση.
Χρειαζόμαστε καλύτερα συστήματα άδειας μητρότητας, πλήρως αμειβόμενα, ώστε καμία μητέρα να μην πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην δουλειά και το παιδί της. Χρειαζόμαστε επίσης προσβάσιμες υπηρεσίες φροντίδας, όχι μόνο για τα βρέφη αλλά και για τα μεγαλύτερα παιδιά. Η στήριξη της μητέρας δεν πρέπει τελειώνει στον πρώτο χρόνο του παιδιού, όπως δεν τελειώνει και ο ρόλος της. Χρειάζεται να διασφαλίσουμε την επανένταξη των γυναικών στην αγορά εργασίας μετά από μακρά άδεια, με κίνητρα για τους εργοδότες, προγράμματα επιμόρφωσης, ευέλικτες μορφές απασχόλησης που να μη στιγματίζουν. Και φυσικά, χρειάζεται να προστατεύσουμε το δικαίωμα στη μητρότητα. Καμία γυναίκα δεν πρέπει να φοβάται να μείνει έγκυος, μήπως και χάσει τη δουλειά της. Δυστυχώς, όμως, το σύστημα τιμωρεί. Η εργασία μιας νέας μητέρας υποτιμάται, η θέση της δεν διασφαλίζεται, οι ευκαιρίες εξέλιξης μειώνονται.
Αν θέλουμε ο χάρτης πορείας για τα δικαιώματα των γυναικών να έχει ουσία, τότε θα πρέπει να δώσει στις γυναίκες όχι μόνο ίσες ευκαιρίες, αλλά και ίσες συνθήκες για να τις αξιοποιήσει. Η Ευρώπη οφείλει να γίνει σύμμαχος της μητέρας και όχι θεατής του αγώνα της».