Τι αναφέρει στο βιβλίο
Στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο, ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρεται στην άνοδό του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, στην περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας, αλλά και στην συνολική του θέαση απέναντι στην άσκηση της πολιτικής.
Κλείσιμο
Για την αναγκαιότητα του βιβλίου ο πρώην Πρωθυπουργός τονίζει πως «το βιβλίο αυτό γεννήθηκε από μια τέτοια ανάγκη. Όχι από την ανάγκη για προσωπική δικαίωση. Δεν γράφτηκε για να εξωραΐσει αποφάσεις, να ωραιοποιήσει γεγονότα ή να κατασκευάσει ένα αφήγημα βολικό για τον συγγραφέα του. Ο αναγνώστης, εξάλλου, γρήγορα θα συνειδητοποιήσει πως το βιβλίο γράφτηκε από την αίσθηση μιας εσωτερικής υποχρέωσης: την ανάγκη της μαρτυρίας. Να ειπωθούν τα γεγονότα όπως τα έζησα, να αποτυπωθούν οι συνθήκες, οι συγκρούσεις, τα διλήμματα και το κόστος. Γιατί είχα τη βεβαιότητα από καιρό πως στην Ιστορία δεν οφείλουμε να παρουσιαστούμε δικαιωμένοι· της οφείλουμε, όμως, να μιλήσουμε. Με ευθύνη, με καθαρότητα και χωρίς φόβο. Αυτό προσπάθησα να κάνω με το βιβλίο αυτό».
«Δεν υπήρχε δίχτυ ασφαλείας»
Μιλώντας για τα χρόνια της ανάδειξής του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας παρατηρεί πως «όταν το 2008 ανέλαβα την ηγεσία ενός μικρού κόμματος της Αριστεράς, σε ηλικία μόλις 34 ετών, πολλοί μιλούσαν για ένα «άλμα στο κενό». Εγώ το έβλεπα αλλιώς: ως μια προσωπική πρόκληση μεν, αλλά και πράξη αναγκαία, όχι μόνο για μένα προσωπικά, αλλά και για μια γενιά ανθρώπων που έψαχνε φωνή, που ένιωθε ότι ο διαμορφωμένος πολιτικός χάρτης δεν τη χωρούσε. Ήξερα ότι δεν υπήρχε δίχτυ ασφαλείας αν έπεφτα, ούτε πολιτικό ούτε προσωπικό». «Υπήρχε όμως εκείνο το μείγμα πίστης, πείσματος και ευθύνης που σε σπρώχνει να προχωρήσεις κι ας λένε όλα γύρω σου να σταματήσεις», όπως τόνισε.
Σύμφωνα, άλλωστε, με τον πρώην Πρωθυπουργό, «η πολιτική, όταν δεν ασκείται ως ρόλος που κληρονομείς αλλά ως εσωτερική αποστολή, έχει τη δύναμη να σε μεταμορφώσει. Δεν είναι η διαχείριση της καθημερινότητας αλλά η τέχνη της υπέρβασής της». «Η ικανότητα να διευρύνεις τα όρια του εφικτού μέχρι αυτό που χθες φάνταζε αδύνατο να γίνει πραγματικότητα. Αυτή η πολιτική είναι έφοδος στον ουρανό. Η πολιτική σε φθείρει, ναι, αλλά σου χαρίζει κάτι πολύτιμο. Τη σπάνια δυνατότητα να συνδεθείς αληθινά με την εποχή σου», προσθέτει ο ίδιος.
«Γράφω γιατί αυτή η συλλογική προσπάθεια, με όλα τα λάθη»
Απαντώντας στα κίνητρα συγγραφής του βιβλίου του, όπως παρατηρεί στο προλογικό του σημείωμα, «γράφω αυτό το βιβλίο γιατί πιστεύω ότι η πολιτική είναι το πεδίο όπου το όραμα για έναν δίκαιο κόσμο δοκιμάζεται με την πραγματικότητα, νοηματοδοτώντας έτσι τα όρια και την ουσία των αγώνων μιας κοινωνίας για ένα καλύτερο αύριο. Γιατί πιστεύω πως αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος, όπως ο κυνισμός των συντηρητικών μάς προτρέπει να πιστέψουμε. Αυτήν την εμπειρία προσπαθώ να αποτυπώσω σε τούτο το βιβλίο».
«Γράφω γιατί αυτή η συλλογική προσπάθεια, με όλα τα λάθη, τις υπερβολές, τις αντιφάσεις της, τόλμησε να προσπαθήσει να αλλάξει τη ροή της Ιστορίας. Σε μια εποχή όπου η πολιτική είχε γίνει διαχείριση της παρακμής, εμείς επιχειρήσαμε να αρθρώσουμε μια διαφορετική αφήγηση. Δεν το πετύχαμε πάντα. Δεν ήταν όλες οι μάχες νικηφόρες. Αλλά κάθε μας βήμα συνοδευόταν από το όνειρο ενός καλύτερου, πιο δίκαιου κόσμου για τους πολλούς, για τους πιο αδύναμους. Γράφω γιατί θέλω να δείξω πως μπορεί να έκανα λάθη, αλλά ποτέ δεν μου έλειψε το θάρρος, ούτε όμως και άφησα τη χώρα μου μοιρολατρικά να τη σπρώξουν στον γκρεμό οι ίδιοι αυτοί που στη συνέχεια θα μας έδειχναν με το δάχτυλο ως υπεύθυνους της καταστροφής», όπως περιέγραψε ο κ. Τσίπρας, αφήνοντας σαφείς υπαινιγμούς για το πολιτικό του μέλλον.
«Τούτο το βιβλίο δεν είναι μόνο μια κατάθεση εμπειριών. Είναι και μια πρόταση. Είναι η προσπάθεια να μετατραπεί η γνώση που αποκτήθηκε μέσα στη φωτιά της κρίσης σε σκέψη, σε σχέδιο, σε όραμα για την Ελλάδα του αύριο. Μια Ελλάδα που δεν θα πορεύεται φοβισμένη ή παραιτημένη, αλλά θα τολμά να στοχάζεται, να διεκδικεί, να αλλάζει», κατέληξε ο πρώην Πρωθυπουργός.
Το πρωτότυπο άρθρο ανήκει στο Πρώτο Θέμα: Πολιτική .
Κλείσιμο
Για την αναγκαιότητα του βιβλίου ο πρώην Πρωθυπουργός τονίζει πως «το βιβλίο αυτό γεννήθηκε από μια τέτοια ανάγκη. Όχι από την ανάγκη για προσωπική δικαίωση. Δεν γράφτηκε για να εξωραΐσει αποφάσεις, να ωραιοποιήσει γεγονότα ή να κατασκευάσει ένα αφήγημα βολικό για τον συγγραφέα του. Ο αναγνώστης, εξάλλου, γρήγορα θα συνειδητοποιήσει πως το βιβλίο γράφτηκε από την αίσθηση μιας εσωτερικής υποχρέωσης: την ανάγκη της μαρτυρίας. Να ειπωθούν τα γεγονότα όπως τα έζησα, να αποτυπωθούν οι συνθήκες, οι συγκρούσεις, τα διλήμματα και το κόστος. Γιατί είχα τη βεβαιότητα από καιρό πως στην Ιστορία δεν οφείλουμε να παρουσιαστούμε δικαιωμένοι· της οφείλουμε, όμως, να μιλήσουμε. Με ευθύνη, με καθαρότητα και χωρίς φόβο. Αυτό προσπάθησα να κάνω με το βιβλίο αυτό».
«Δεν υπήρχε δίχτυ ασφαλείας»
Μιλώντας για τα χρόνια της ανάδειξής του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας παρατηρεί πως «όταν το 2008 ανέλαβα την ηγεσία ενός μικρού κόμματος της Αριστεράς, σε ηλικία μόλις 34 ετών, πολλοί μιλούσαν για ένα «άλμα στο κενό». Εγώ το έβλεπα αλλιώς: ως μια προσωπική πρόκληση μεν, αλλά και πράξη αναγκαία, όχι μόνο για μένα προσωπικά, αλλά και για μια γενιά ανθρώπων που έψαχνε φωνή, που ένιωθε ότι ο διαμορφωμένος πολιτικός χάρτης δεν τη χωρούσε. Ήξερα ότι δεν υπήρχε δίχτυ ασφαλείας αν έπεφτα, ούτε πολιτικό ούτε προσωπικό». «Υπήρχε όμως εκείνο το μείγμα πίστης, πείσματος και ευθύνης που σε σπρώχνει να προχωρήσεις κι ας λένε όλα γύρω σου να σταματήσεις», όπως τόνισε.
Σύμφωνα, άλλωστε, με τον πρώην Πρωθυπουργό, «η πολιτική, όταν δεν ασκείται ως ρόλος που κληρονομείς αλλά ως εσωτερική αποστολή, έχει τη δύναμη να σε μεταμορφώσει. Δεν είναι η διαχείριση της καθημερινότητας αλλά η τέχνη της υπέρβασής της». «Η ικανότητα να διευρύνεις τα όρια του εφικτού μέχρι αυτό που χθες φάνταζε αδύνατο να γίνει πραγματικότητα. Αυτή η πολιτική είναι έφοδος στον ουρανό. Η πολιτική σε φθείρει, ναι, αλλά σου χαρίζει κάτι πολύτιμο. Τη σπάνια δυνατότητα να συνδεθείς αληθινά με την εποχή σου», προσθέτει ο ίδιος.
«Γράφω γιατί αυτή η συλλογική προσπάθεια, με όλα τα λάθη»
Απαντώντας στα κίνητρα συγγραφής του βιβλίου του, όπως παρατηρεί στο προλογικό του σημείωμα, «γράφω αυτό το βιβλίο γιατί πιστεύω ότι η πολιτική είναι το πεδίο όπου το όραμα για έναν δίκαιο κόσμο δοκιμάζεται με την πραγματικότητα, νοηματοδοτώντας έτσι τα όρια και την ουσία των αγώνων μιας κοινωνίας για ένα καλύτερο αύριο. Γιατί πιστεύω πως αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος, όπως ο κυνισμός των συντηρητικών μάς προτρέπει να πιστέψουμε. Αυτήν την εμπειρία προσπαθώ να αποτυπώσω σε τούτο το βιβλίο».
«Γράφω γιατί αυτή η συλλογική προσπάθεια, με όλα τα λάθη, τις υπερβολές, τις αντιφάσεις της, τόλμησε να προσπαθήσει να αλλάξει τη ροή της Ιστορίας. Σε μια εποχή όπου η πολιτική είχε γίνει διαχείριση της παρακμής, εμείς επιχειρήσαμε να αρθρώσουμε μια διαφορετική αφήγηση. Δεν το πετύχαμε πάντα. Δεν ήταν όλες οι μάχες νικηφόρες. Αλλά κάθε μας βήμα συνοδευόταν από το όνειρο ενός καλύτερου, πιο δίκαιου κόσμου για τους πολλούς, για τους πιο αδύναμους. Γράφω γιατί θέλω να δείξω πως μπορεί να έκανα λάθη, αλλά ποτέ δεν μου έλειψε το θάρρος, ούτε όμως και άφησα τη χώρα μου μοιρολατρικά να τη σπρώξουν στον γκρεμό οι ίδιοι αυτοί που στη συνέχεια θα μας έδειχναν με το δάχτυλο ως υπεύθυνους της καταστροφής», όπως περιέγραψε ο κ. Τσίπρας, αφήνοντας σαφείς υπαινιγμούς για το πολιτικό του μέλλον.
«Τούτο το βιβλίο δεν είναι μόνο μια κατάθεση εμπειριών. Είναι και μια πρόταση. Είναι η προσπάθεια να μετατραπεί η γνώση που αποκτήθηκε μέσα στη φωτιά της κρίσης σε σκέψη, σε σχέδιο, σε όραμα για την Ελλάδα του αύριο. Μια Ελλάδα που δεν θα πορεύεται φοβισμένη ή παραιτημένη, αλλά θα τολμά να στοχάζεται, να διεκδικεί, να αλλάζει», κατέληξε ο πρώην Πρωθυπουργός.