Η Ελλάδα, έχοντας βγει από μια δεκαετία πολεμικών συγκρούσεων (1912–1922: Βαλκανικοί, Πρώτος Παγκόσμιος, Μικρασιατική Εκστρατεία), ένιωθε την ανάγκη να τιμήσει όλους τους πεσόντες που δεν αναγνωρίστηκαν ποτέΗ επιλογή είχε σαφή συμβολισμόΤο Μνημείο να βρίσκεται απέναντι από τον λαό και τους εκπροσώπους τουΗ ανάγλυφη παράστασηΗ τεχνοτροπία συνδυάζει κλασικιστικά και μοντέρναΤον ανδριάντα πλαισίωναν αποσπάσματα στρατού, αγήματα και εκπρόσωποι όλων των όπλων.
Κατά την τελετή, ενταφιάστηκε τιμητικά η σορός ενός “Αγνώστου Στρατιώτη”(Περίφημη αναφορά από τον Επιτάφιο του Περικλή).Δεν τιμά μόνο τους πολεμιστές που χάθηκαν χωρίς όνομα, αλλά και την ιδέα της υπεράσπισης της πατρίδας πέρα από ατομικές ταυτότητες
Λιγότερο απο 1 λεπτό Διάρκεια άρθρου: Λεπτά
Το πρωτότυπο άρθρο ανήκει στο ΠΟΛΙΤΙΚΗ | topontiki.gr .