Αφήνω το γεγονός ότι, για να προχωρήσουν οι γεωτρήσεις και κυρίως η επένδυση και η εξόρυξη, θα πρέπει να έχει υπάρξει οριοθέτηση της ΑΟΖ με τη Λιβύη, είτε με διμερή συμφωνία είτε με κοινή προσφυγή στη Χάγη. Με ποιους όρους όμως θα γίνει, όταν η Λιβύη, αμφισβητεί με ρηματική ανακοίνωση στον ΟΗΕ την οριοθέτηση των θαλάσσιων οικοπέδων από την Ελλάδα, ακόμη και χωρίς την προβολή του Τουρκολιβικού μνημονίου;
Τελειώνοντας, αν όλα πάνε καλά, υπάρχουν ακόμη μερικά απλά ερωτήματα:
1. Πόσο αέριο θα χρειάζεται η χώρα μας, οι χώρες του κάθετου ανατολικού άξονα της ΕΕ, η ΕΕ στο σύνολό της, όταν πρέπει να έχει μειώσει την χρήση φυσικού αερίου μέχρι το 2030 και να την μηδενίσει μέχρι το 2050;
2. Πού θα διαθέτει το LNG από τις ΗΠΑ, και το φυσικό αέριο που θα παράγει η ίδια, όταν οι ανάγκες της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια το 2030, θα καλύπτονται, με βάση τον νομοθετημένο Εθνικό Σχεδιασμό «ΕΣΕΚ», κατά 70%, από ΑΠΕ; Σήμερα. οι ΑΠΕ καλύπτουν το 55% περίπου, με ελλιπές δίκτυο και χωρίς αποθηκευτικούς χώρους, οι οποίοι, πρέπει να έχουν κατασκευαστεί το αργότερο, μέχρι το 2030
3. Ακόμη χειρότερα, όταν οι περισσότερες χώρες της ΕΕ είναι πιο μπροστά από εμάς, μερικές παράγουν ηλεκτρική ενέργεια από πυρηνικά εργοστάσια και πέρσι η ΕΕ αποφάσισε ότι είναι επιλέξιμη η χρηματοδότηση και με κοινοτικούς πόρους η κατασκευή και άλλων;
Φυσικά ο Πρωθυπουργός ξέρει ότι, αυτά που λέει σήμερα, μπορεί να τα επενδύσει πολιτικά στις εθνικές εκλογές, σε ένα περίπου χρόνο, μετά για ότι συμβεί θα φταίνε οι επόμενοι. Η χώρα όμως, δεν μπορεί να ζήσει στο συννεφάκι της προπαγάνδας του, γιατί θα πληρώσει πολύ ακριβά τις επιλογές του.
Όπως, πλήρωσε και πληρώνει τις επιλογές του, όταν ως φρέσκος Πρωθυπουργός, τον Σεπτέμβριο του 2019, αποφάσισε τη βίαιη απολιγνιτοποίηση.