Ενόψει του 42ου Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου με μέλη της δρομικής κοινότητας και μαραθωνοδρόμους που έχουν καταφέρει να πετύχουν τους άθλους τους, ξεπερνώντας προκλήσεις και δημιουργώντας θετικά πρότυπα για την κοινωνία.
«Όταν τρέχεις Μαραθώνιο πραγματικά βλέπεις πόσες δυνάμεις έχεις μέσα σου. Κάθε φορά γίνεται παιχνίδι με το μυαλό σου. Πραγματικά, το μεγαλύτερο σαμποτάζ το κάνει το μυαλό μας, είναι απίστευτο, και εκεί είναι που πρέπει να νικήσεις. Πρώτα νικάς όχι την κούραση, πρώτα έρχεται το μυαλό που σου βάζει αρνητικές ενέργειες και μετά είναι η κούραση, που μπορεί και να μην σε πιάσει τελικά κούραση», υπογράμμισε η Μαρία Πολύζου, που διατηρεί το πανελλήνιο ρεκόρ γυναικών και το ρεκόρ στην κλασική διαδρομή.
«Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος είναι μοναδικός, εξ ορισμού. Και νομίζω ότι κάθε χρόνο θα γίνεται και καλύτερος. Δεν βοηθάει ότι δεν είναι ο ευκολότερος, αλλά αυτό αυξάνει και την πρόκληση για οποιονδήποτε θέλει να τον τρέξει. Εγώ έχω πολλούς φίλους οι οποίοι έρχονται τώρα από το εξωτερικό, θα τον τρέξουν πρώτη φορά και βλέπω. Γιατί δεν είναι η μέρα, είναι η προετοιμασία, η απόφαση ότι “θέλω να κάνω αυτό” -το είπατε πριν-, η στοχοθεσία, ο προγραμματισμός, η πειθαρχία.
Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά τα οποία είναι απαραίτητα για την επιτυχία στη ζωή και κυρίως χαρακτηριστικά τα οποία θέλουμε να εμφυσήσουμε και στα νέα παιδιά, ώστε να τα πάρουμε από τις οθόνες των κινητών και να τα βγάλουμε έξω, να αγαπήσουν την άθληση», τόνισε ο πρωθυπουργός.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτήρισε τον Μαραθώνιο της Αθήνας «μια γιορτή, μια ευκαιρία να προβάλουμε τη χώρα, να φέρουμε κόσμο. Για εμένα το μεγαλύτερο είναι η χαρά ότι θα λες κάποτε ότι “πήγα και έτρεξα το Μαραθώνιο της Αθήνας”, να το ξανακάνεις. Άρα, αυτό νομίζω ότι για όσους το κάνουν είναι αναντικατάστατη εμπειρία», προσέθεσε, και απευθυνόμενος στους δρομείς επισήμανε:
«Θέλω πραγματικά να σας ευχαριστήσω που μοιραστήκατε αυτές τις ωραίες προσωπικές ιστορίες, γιατί ο καθένας και η καθεμιά τρέχει ή αθλείται για τον δικό του λόγο. Και αν μπορέσει κανείς να συνδυάσει αυτή την άθληση με σημαντικές στιγμές στη ζωή του, όπως το κάνατε, λέγοντας ότι “όχι, δεν θα το βάλω κάτω, δεν θα με κρατήσει αυτό το πράγμα πίσω”. Το εύκολο είναι να παραδοθείς στο πρόβλημα ή να ζεις στη σκιά των φόβων σου. Είναι βολικό. Αλλά το να τους κοιτάξεις κατάματα και να πεις “όχι, εγώ θα το δοκιμάσω και όπου με πάει, όπου μπορέσω”, είναι πολύ ωραίες ιστορίες αυτές.
Και επειδή ζούμε γενικά σε μια κοινωνία και σε μια εποχή όπου ο κυνισμός περισσεύει, δυστυχώς και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο αθλητισμός μάς βγάζει κατά κανόνα τα καλύτερα συναισθήματά μας. Πολλές φορές η τεχνολογία είναι πάρα πολύ χρήσιμη αλλά μερικές φορές αισθάνομαι ότι η εμπλοκή μας με τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται ο δημόσιος διάλογος μάλλον βγάζει τα χειρότερα αισθήματά μας ή τουλάχιστον αυτά φαίνονται να επιβραβεύονται από τους αλγόριθμους του διαδικτύου. Όχι οι θετικές ιστορίες.
Άρα, νομίζω ότι γενικά σε μια κοινωνία -δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα- όπου ο κυνισμός, η μισαλλοδοξία, η “γκριζίλα” περισσεύει, το να έχουμε θετικές ιστορίες, δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο. Οπότε εγώ να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ που ήρθατε σήμερα».