Λιγότερο απο 1 λεπτό Διάρκεια άρθρου: Λεπτά
Πέρα από τα στατιστικά, όλοι βλέπουν παγκοσμίως το ένα μακελειό να συμβαίνει μετά το άλλο, κυρίως από θύτες με ψυχικές ασθένειες που ουδέποτε έπρεπε να είχαν πρόσβαση σε όπλα.
Η εφαρμοσμένη πολιτική αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο από το πρότυπο της Αμερικής, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Αυστραλίας. Τη δεκαετία του ’90, η Αυστραλία είχε τεράστιο πρόβλημα με τα όπλα, μέχρι που κατέληξε στο μακελειό του 1996 στο Port Arthur.
Αμέσως μετά, η Αυστραλία υιοθέτησε αυστηρούς νόμους για την οπλοκατοχή: καταγραφή εξοπλισμού σε μητρώα, άδειες με εξετάσεις, αιτιολόγηση οπλοκατοχής (κυνήγι κλπ. αλλά όχι αυτοάμυνα), έλεγχος ποινικού μητρώου ιδιοκτήτη κ.α. Επίσης εφάρμοσε πρόγραμμα εξαγοράς παράνομων όπλων.
Άρα ας μην αφήνουμε τους λεονταρισμούς να αποπροσανατολίσουν από το αυτονόητο που πρέπει να γίνει γενικά (αυστηρό σύστημα οπλοκατοχής) αλλά και στην Κρήτη άμεσα (αφοπλισμός με πρόγραμμα αμνηστίας).
Να ακολουθήσουμε την εμπειρία της σωστής εφαρμοσμένης πολιτικής.
