Πάει ο πρώτος μήνας. Ηταν 21 Σεπτεμβρίου όταν ο Παύλος Γερουλάνος, βουλευτής Α’ Αθηνών και διεκδικητής της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πέρυσι, δήλωνε από την Αριδαία και το Ξενιτίδειο Πνευματικό Κέντρο (21/9) ότι «δυστυχώς έχουμε πάρα πολύ λίγο χρόνο, αν δεν κουνήσει η βελόνα τους επόμενους δύο μήνες θα έχουμε πρόβλημα να την κουνήσουμε μέχρι τις εκλογές».
Κάτω από τα ποσοστά των ευρωεκλογών η ΝΔ, αλλά το ΠΑΣΟΚ, αντί να πλησιάζει και να κερδίζει έδαφος, παραμένει καθηλωμένο. Κάτω και αυτό από την εκλογική του επίδοση στις ευρωεκλογές, που ήταν 12,79%. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι στην παρούσα μέτρηση έχει μειωθεί η αδιευκρίνιστη ψήφος (από 20,4% τον Σεπτέμβριο, στο 16,3% τώρα). Ομως το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη δεν εισπράττει αναποφάσιστους.
Σε πολιτικό επίπεδο το ανησυχητικό είναι ότι το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει για τρίτο συνεχόμενο χειμώνα (όπως φάνηκε από τη στάση του στη Βουλή στην τροπολογία για τον Αγνωστο Στρατιώτη) να στέλνει σήματα προσέλκυσης προς το αντισυστημικό ακροατήριο, χωρίς όμως να βρίσκει ανταπόκριση. Αυτή η στρατηγική –αν υποθέσουμε ότι όντως είναι στρατηγική– πρώτον, δεν μοιάζει να αποδίδει και, δεύτερον, επιτρέπει στο Μέγαρο Μαξίμου να το αντιμετωπίζει με άνεση κατηγορώντας το ως ουρά της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Η κατάσταση αυτή αυξάνει την πίεση στη Χαριλάου Τρικούπη και εν όψει της έλευσης του κόμματος Τσίπρα, που θα στοχεύσει, όπως όλα δείχνουν, και στο ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ, όχι όμως με αντισυστημικές κορώνες, αλλά μέσα από ένα rebranded πνεύμα μεγαλύτερης μετριοπάθειας. Με άλλα λόγια, ο Αλ. Τσίπρας, που δεν καβαλάει το αντισυστημικό κύμα της κυρίας Κωνσταντοπούλου και της Μαρίας Καρυστιανού, επιδιώκει να κάνει καλύτερα αυτό που επιχειρεί –αν υποθέσουμε ότι όντως επιχειρεί– ο κ. Ανδρουλάκης. Και οι δημοσκοπήσεις, που έχουν φυσικά ένα στοιχείο αυθαιρεσίας, εφόσον ο κ. Τσίπρας δεν έχει ανακοινώσει ακόμα τίποτα, του δίνουν του πρώην πια βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κάποιες ελπίδες να το πετύχει.
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι ο κ. Ανδρουλάκης δεν μοιάζει να μεταβάλλει μια στρατηγική που δεν έχει αποδώσει έως τώρα, και πέρα από τον κ. Γερουλάνο που έκανε την τοποθέτησή του, το ερώτημα είναι τώρα πώς αντιδρούν σε αυτή την κατάσταση οι άλλοι δύο βασικοί παράγοντες του κόμματος, η Αννα Διαμαντοπούλου και ο Χάρης Δούκας.
Η κυρία Διαμαντοπούλου κλήθηκε το πρωί της Πέμπτης στο Mega (εδώ στη «Βαβέλ») να σχολιάσει τη δημοσκοπική υποαπόδοση του κόμματός της. Αυτό που είπε ήταν στρογγυλεμένο, προσεκτικό και απολύτως εντός γραμμής, αλλά πειριείχε το στοιχείο του χρόνου, ή αλλιώς του επείγοντος:
♦ «Η πρόταση του ΠΑΣΟΚ, που την είχαν όλοι οι υποψήφιοι αρχηγοί, είναι ότι το ΠΑΣΟΚ οφείλει να προχωρήσει στις εκλογές αυτόνομο και αυτοδύναμο, κάνοντας όμως –και αυτό είναι που πρέπει να γίνει πάρα πολύ γρήγορα τώρα– πολύ συγκεκριμένες κινήσεις, που θα αφορούν τη διεύρυνσή του: και στο κέντρο και στα αριστερά. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να συλλέξει αριστερές, κεντρώες και κεντροδεξιές δυνάμεις για να ενισχυθεί. Είναι το μόνο κόμμα που έχει σαφή ιδεολογία, σοσιαλδημοκρατική προσέγγιση του 21ου αιώνα».
Τώρα, σε ό,τι αφορά τον κ. Δούκα και τη σταθερή στόχευση «κάτι σαν Τσίπρας» αλλά της περασμένης δεκαετίας, αυτό είναι άλλο ένα ζήτημα του πολύπαθου ΠΑΣΟΚ που έχει αναλυθεί προσφάτως σε κείμενο του Protagon υπό τον τίτλο «Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ έχει ονοματεπώνυμο».
Ακόμα όμως κι αν με έναν μαγικό τρόπο οι τρεις περυσινοί διεκδικητές της αρχηγίας παραμείνουν και τώρα συσπειρωμένοι γύρω από τον πρόεδρο, είναι σαφές πως η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη δεν έχει πια πολύ χρόνο. Κι αν υπολογίσουμε ότι ήδη τον όσο χρόνο της απομένει τον αναλώνει με ατυχήματα, όπως αποδείχτηκε ότι ήταν η επιλογή του Γιώργου Παπαβασιλείου για τη θέση του νέου διευθυντή του γραφείου κ. Ανδρουλάκη, ή όπως συνέβη με την πολιτικά αδιανόητη απουσία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου, τον οποίο αβασάνιστα «χάρισε» στη ΝΔ, τα πράγματα δεν είναι καθόλου ευοίωνα.
Ο κίνδυνος μάλιστα –το έχει πει και ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης προσπαθώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις– είναι η βελόνα να κινηθεί τελικά. Αλλά προς τη λάθος κατεύθυνση…
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News