Από τις οικονομικές ειδήσεις των τελευταίων ημερών ξεχωρίζει ότι το ελβετικό φράγκο προσεγγίζει τα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων δέκα ετών. Η ανοδική πορεία του νομίσματος αποδίδεται στην αναζήτηση ασφαλών επενδυτικών επιλογών «εν μέσω πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας». Το ίδιο ισχύει και με τον χρυσό, που η τιμή του καταγράφει ιστορικό υψηλό, παρά τα σκαμπανεβάσματα των τελευταίων ημερών. Στις τάσεις αυτές αποτυπώνονται ταυτόχρονα η κλιμάκωση των ανταγωνισμών, η πολεμική προετοιμασία και το ενδεχόμενο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης, εξαιτίας της υπερσυσσώρευσης. Κεφάλαια που λιμνάζουν επειδή δεν βρίσκουν κερδοφόρα διέξοδο, ψάχνουν «καταφύγιο» στη σιγουριά του χρυσού (ειδικά σε συνθήκες που ο πόλεμος «φωνάζει» από μακριά), ή σε νομίσματα που οι διακυμάνσεις τους δεν είναι τόσο εκτεθειμένες στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και την πορεία της διεθνούς οικονομίας, όπως συμβαίνει με το δολάριο και το ευρώ. Κάτι παρόμοιο έγινε πριν την καπιταλιστική οικονομική κρίση του 2020, χωρίς βέβαια να την αποσοβήσει. Οι σιδερένιοι νόμοι του καπιταλισμού έχουν τις νομοτέλειές τους και καμιά μορφή διαχείρισης δεν μπορεί να τους αναστείλει. Το κεφάλαιο κάνει τα κουμάντα του, αλλά δεν πρόκειται να αποτρέψει τη νέα κρίση – το πολύ πολύ να την καθυστερήσει λίγο – ενώ προετοιμάζεται για πόλεμο, που σημαίνει καταστροφή κεφαλαίου. Τα δικά του κουμάντα πρέπει να κάνει και ο λαός: Χαράσσοντας μαχητική πορεία σύγκρουσης με το σύστημα των κερδών και του πολέμου, αξιοποιώντας κάθε ρωγμή για να το αποδυναμώσει, να το ανατρέψει.
Το πρωτότυπο άρθρο ανήκει στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Πολιτική .