Σφοδρά πυρά στην κυβέρνηση για τα υπερπλεονάσματα εξαπολύει ο τομεάρχης Οικονομικών και Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Χάρης Μαμουλάκης, τονίζοντας πως «αν η φτώχεια ήταν στατιστικό, θα την έλεγαν πρωτογενές πλεόνασμα».
Όσα ανέφερε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ:
«Αν η φτώχεια ήταν στατιστικό, θα την έλεγαν πρωτογενές πλεόνασμα. Στην Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη έχουμε 11 δισ. πλεόνασμα, αλλά άδεια πορτοφόλια. Η κυβέρνηση θριαμβολογεί για πρωτογενή υπερπλεονάσματα 11,4 δισ. ευρώ όπως λέει, ή 4,8% του ΑΕΠ. Μόνο που αυτά τα πλεονάσματα δεν μειώνουν το χρέος. Όπως δεν το μειώνει ούτε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Μόνο από την Αττική Οδό πήραν 3,27 δισ. και πανηγυρίζουν σαν να έσωσαν τη χώρα.
Και θυμηθείτε, ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το 2015 στη ΔΕΘ, κατηγορούσε τον Αλέξη Τσίπρα ότι στραγγαλίζει την οικονομία με τα υψηλά υπερπλεονάσματα. Έλεγε ότι τα χαμηλότερα πλεονάσματα σημαίνουν λιγότερους φόρους για πολίτες και επιχειρήσεις και βιώσιμη ανάπτυξη. Το ίδιο επανέλαβε το 2019. Τώρα όμως, με εξουθενωμένη τη μεσαία τάξη πανηγυρίζει για ακόμα μεγαλύτερα πλεονάσματα. Αυτό δεν είναι μεταστροφή, είναι καθαρή υποκρισία.
Το 2018 κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για πλεόνασμα 4,3%, το 2024 πανηγυρίζει για πλεόνασμα 4.8%. Κι όλα αυτά χωρίς μνημόνιο, χωρίς πίεση από τους θεσμούς. Από μόνος του. Την ώρα που η Ελλάδα παραμένει με χρέος ως το 2070. Με τα ομόλογα σε Αγγλικό δίκαιο, με ξεπουλημένη δημόσια περιουσία και με τεράστιο εξωτερικό έλλειμμα.
Ο κ. Μητσοτάκης συγκρίνει τη χώρα μας με τη Γαλλία. Τη Γαλλία που έχει πλεονάσματα στο ισοζύγιο συναλλαγών της ενώ εμείς βουλιάζουμε με εσωτερικό και εξωτερικό χρέος 567 δισ. ευρώ.
Πανηγυρίζουν για τα νούμερα όταν η πραγματική οικονομία στενάζει. Η μεσαία τάξη διαλύεται και οι νέοι φεύγουν από τη χώρα μας. Η αλήθεια είναι απλή. Το πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι επιτυχία όταν βγαίνει από τη φτώχεια του λαού. Είναι φορομπηχτική πολιτική με προσωπική υπογραφή Μητσοτάκη. Και τι χρειάζεται, τι χρειαζόμαστε;
Μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 1 – 1,5% του ΑΕΠ.
Μείωση φόρων και εισφορών για να ανασάνει η πραγματική οικονομία.
Αναστροφή της πολιτικής ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.
Ένα συνεκτικό, εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Ώστε να δημιουργείται πλούτος που θα μοιράζεται καταλλήλως. Γιατί η Ελλάδα δεν χρειάζεται πλεονεκτήματα στα χαρτιά, ούτε πλεονάσματα στα χαρτιά. Χρειάζεται ζωή, ανάπτυξη, και δικαιοσύνης την πράξη».