Σχόλια
Σημείωση 1η: Η ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματα που τρέφει για τους κομμουνιστές και να διατρανώσει το 2014 ότι “σιχαίνομαι τους κομμουνιστές” προέκυψε στον Αδωνι Γεωργιάδη λόγω των γεγονότων που έλαβαν χώρα, τότε, σε εκδήλωση στην Βρετανία. Στην συγκεκριμένη εκδήλωση ο κύριος υπουργός προσκλήθηκε, τότε, από τον πρόεδρο του «Hellenic Society of Imperial College» και υπεύθυνο Τύπου της ΟΝΝΕΔ Μεγάλης Βρετανίας, κ.Μιχάλη Ντιναλέξη. Ο κ.Μιχάλης Ντιναλέξης είναι το ίδιο πρόσωπο που σε χαριτωμένο άρθρο του στις 28/11/2012 υπό τον τίτλο «H ιδεολογική ηγεμονία της δεξιάς είναι κοντά» (ολόκληρο το κείμενο στο http://orthografos.blogspot.com/2012/11/h.html) ανάμεσα στα άλλα έγραφε: «Η συμβολή της Χρυσής Αυγής στην αλλαγή αυτή προς την ηγεμονία της δεξιάς είναι αξιοσημείωτη. Απάλλαξε τον κεντροδεξιό χώρο από την κατηγορία του “φασισμού”, ενώ η παρουσία της δημιουργεί ένα σημαντικό αντίβαρο στην αριστερά σε πολλά θέματα, όπως κυρίως τα εθνικά. Η δε απειλή της δράσης της ασκεί πιέσεις αντίθετες με αυτές της αριστεράς όσον αφορά την λύση προβλημάτων όπως η λαθρομετανάστευση, ωθώντας την κυβέρνηση να παρακάμψει την αριστερά και να δράσει προς την λύση τους»…
Σημείωση 2η: Επειδή τέτοιοι τύποι είναι και «παλικάρια», προσέξτε τις τακτικές τους: Ενώ ο Γεωργιάδης διαφήμιζε και πουλούσε το βιβλίο – ναζιστικό οχετό του Πλεύρη από την εκπομπή τηλεοπτικών πωλήσεων βιβλίων «Ελλήνων Εγερσις» που μεταδιδόταν από τον τηλεοπτικό σταθμό «Τηλεάστυ», ενώ στις εκπομπές του (αναλυτικότερα στοιχεία στο http://www.iospress.gr/extra/extra20060801.htm) έλεγε «πρώτη φορά, σε όλη μου τη σταδιοδρομία, που έχω ένα βιβλίο που θεωρώ σημαντικό», ενώ καλούσε τους τηλεθεατές «ως οικοδεσπότης στο περίπτερο των εκδόσεων Γεωργιάδη (που) θα βρίσκεται και ο συγγραφεύς, ο κ. Πλεύρης, με το νέο του βιβλίο» (εκπομπή 26/5/2006), ενώ εκθείαζε «αυτό το περίφημο βιβλίο» (εκπομπή 29/5/2006), ενώ μιλούσε για ένα βιβλίο «ωραία στοιχειοθετημένο, με αποφάσεις, με πράματα-θάματα, τρομερό» (εκπομπή 30/5/2006), ενώ το αποκαλούσε «το αγαπημένο μου βιβλίο» (εκπομπή 18/7/2006), εντούτοις τι έκανε; Διαφήμιζε το βιβλίο… χωρίς να παρουσιάζει το εξώφυλλο και χωρίς να λέει τον τίτλο του, διότι όπως ανέφερε – κρατώντας πισινή – «δεν μπορώ να σας πω ότι συμφωνώ με όλα όσα γράφει», «δεν μπορώ να αφήσω κάποιον να πει, άρα δέχεσαι αυτά που γράφει το βιβλίο. Όχι δεν τα δέχομαι. Το ξεκαθαρίζω». Αφού δηλαδή το διαφήμιζε και το εκθείαζε σε σημείο που ακόμα και ο Πλεύρης τον ευχαρίστησε δημοσίως «που είχε το θάρρος να παρουσιάση το βιβλίον στην τηλεόρασιν», κατόπιν τσίριζε «προς κάθε κακοήθη ότι δεν συμφωνούμε ιδεολογικά σ’ αυτό το βιβλίο», «δεν είναι ένα βιβλίο με το οποίο εγώ συμφωνώ, ιδεολογικά τουλάχιστον, όχι επί των στοιχείων που έχει». Τέτοια… «λεβεντιά»: Πάρτε το «αγαπημένο μου βιβλίο», με του οποίου τη ναζιστική ιδεολογία διαφωνώ, αλλά που με τα ναζιστικά του «στοιχεία», συμφωνώ…
Αυτός είναι ο Γεωργιάδης, που δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει πόσο λατρεύει το Ισραήλ την ώρα της γενοκτονίας των Παλαιστίνιων, νυν αντιπρόεδρος της ΝΔ του Μητσοτάκη, που «σιχαίνεται τους κομμουνιστές», που “ο κομμουνισμός και φασισμός είναι το ίδιο” και που δεν επρόκειτο ποτέ να αποκηρύξει την σχέση του με το ναζιστόμουτρο, τον Πλεύρη (πράγμα που ούτε εμείς επιθυμούμε, καθώς καλό είναι να ξέρει κανείς τις πραγματικές σχέσεις εκείνων που μας κυβερνούν…). Εδώ – ξανά – οι σχέσεις: