Μετά την τελευταία… κατά λάθος εμφάνιση των ρωσικών drones στην Πολωνία, οι Ευρωπαίοι τέθηκαν σε κόκκινο συναγερμό και ζητούν την ενεργοποίηση του άρθρου 4 του ΝΑΤΟ για την εξέταση της κατάστασης (στη φωτογραφία αρχείου του AA, επάνω, τουρκικά τεθωρακισμένα οχήματα Cobra II σε έκθεση στο Αμπου Ντάμπι).
Η Τουρκία προχωρεί είτε σε συνεργασίες μεταξύ των αμυντικών εταιρειών της και εκείνων των κρατών – μελών της ΕΕ είτε σε εξαγορές
Κατάλογος πρόσθετων συνεργασιών σε διάφορους αμυντικούς τομείς μεταξύ τουρκικών και ευρωπαϊκών εταιρειών και δη γαλλικών και γερμανικών
Συμμετοχή στο SAFE και βέτο
Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να εξετάσει κάποιος τις ευρωπαϊκές εταιρείες που έχουν εξαγοραστεί από τουρκικές και διατηρούν τις έδρες τους στην ΕΕ. Γιατί;
Διότι θα έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στο πρόγραμμα SAFE, το οποίο συνιστά πρωτοβουλία της ΕΕ, με κονδύλια που φτάνουν το ύψος των 150 δισ. ευρώ έως το 2030.
Στόχος είναι η ενίσχυση κοινών προγραμμάτων στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας των κρατών – μελών της ΕΕ με τη συμμετοχή τρίτων κρατών επί τη βάσει κριτηρίων.
Κατ’ ελάχιστον, το 65% της αξίας κάθε έργου πρέπει να υλοποιείται από επιχειρήσεις που εδρεύουν στην ΕΕ ή την Ουκρανία. Οι συμμετοχές από τρίτες χώρες περιορίζονται σε 15 με 35%.
Λογικό είναι ότι οι εταιρείες που εξαγοράστηκαν από τουρκικές, αλλά συνεχίζουν να έχουν ως νομική τους έδρα την ΕΕ, θα μπορούν να συμμετέχουν στο SAFE όπως οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές. Οι άλλες εμπίπτουν στα κριτήρια που έχουν τεθεί για τις τρίτες χώρες και δη τις υπό ένταξη, όπως είναι η Τουρκία.
Επί τούτου έχει προκληθεί συζήτηση, κατά πόσον Κύπρος και Ελλάδα έχουν δικαίωμα βέτο. Αυτό θα φανεί στην πράξη. Οταν θα έρθει η ώρα για τη λήψη της απόφασης.
Εάν κάποιος, για χάρη συζήτησης, υιοθετήσει την επίσημη κυβερνητική θέση των Αθηνών, οδηγείται στο συμπέρασμα ότι δεν θα συμμετέχουν οι τουρκικές εταιρείες, εκτός και αν αρθεί το casus belli της Αγκυρας, που αφορά στην επέκταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων τής Ελλάδας στα 12 ν.μ, όπως το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας καθορίζει. Αυτή είναι μια δημόσια θέση, που δεσμεύει την Ελλάδα αφού τη γνωρίζουν οι εταίροι μας.
Ο μοχλός πίεσης και το έλλειμμα
Προφανώς η Λευκωσία στηρίζει την Αθήνα, πλην, όμως, δεν έχει διατυπώσει ανάλογη θέση. Δεν έχει, δηλαδή, διευκρινίσει ότι: 1) Καμιά τουρκική εταιρεία δεν είναι δυνατό να συμμετάσχει στο SAFE ενόσω η Κυπριακή Δημοκρατία τελεί υπό κατοχή.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο εάν η Τουρκία συμφωνούσε σε ένα χρονοδιάγραμμα πλήρους αποχώρησης τουρκικών στρατευμάτων από τα εδάφη της Κύπρου, που είναι ταυτοχρόνως εδάφη της ΕΕ.
2) Θα πρέπει να ελεγχθεί η συμμετοχή όσων ευρωπαϊκών εταιρειών έχουν εξαγοραστεί από τουρκικά κεφάλαια, διότι πώς μπορεί να φτιάχνουν από τη μια όπλα για την άμυνα της ΕΕ και από την άλλη να κατέχουν την Κύπρο;
Πέραν τούτου, το θέμα θα πρέπει να συνδεθεί με την Ουκρανία κατά τον ακόλουθο τρόπο: Α) Αφενός δεν μπορούν να στέλνονται όπλα στην Ουκρανία και αφετέρου να κατασκευάζονται όπλα εντός της ΕΕ από τον τούρκο εισβολέα και κατακτητή της Κύπρου.
Β) Δεν είναι ούτε ηθικά ούτε πολιτικά ούτε νομικά ορθό να επιβάλλεται εμπάργκο και κυρώσεις στη Ρωσία ως εισβολέα και την ίδια στιγμή να επιβραβεύεται ο τούρκος κατακτητής της Κύπρου. Για ποιες αρχές και αξίες της ΕΕ γίνεται λόγος;
Ερώτημα: Γιατί ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεν έχει λάβει μια ξεκάθαρη επί τούτου θέση; Τι φοβάται; Οτι οι Τουρκοκύπριοι δεν θα συνεχίσουν την υφιστάμενη διαδικασία για την εξεύρεση κοινού εδάφους, προκειμένου να επαναρχίσουν οι συνομιλίες;
Δεν είναι κόκκινη γραμμή για τον ίδιο η πλήρης αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων; Επί μακρόν, η ΕΕ ήταν ή όχι, όπως ελέγετο, μοχλός για δημοκρατική λύση του Κυπριακού; Είναι ή δεν είναι μια τέτοια σαφής θέση ένα εργαλείο πίεσης προς την Αγκυρα; Πώς αλλιώς θα γίνει διαλλακτικότερη;
Η υπενθύμιση
Η αμυντική βιομηχανία αφορά και χρήματα και όπλα. Η μεν ΕΕ θέλει την Τουρκία και η Τουρκία την ΕΕ, στην οποία ανήκουμε και θα πρέπει να εκμεταλλευθούμε την κατάσταση μέσω των μηχανισμών που μας προσφέρουν οι Βρυξέλλες.
Διότι, εάν δεν το πράξουμε, η Τουρκία θα εδραιώσει ακόμη περισσότερο τη θέση της εντός της ΕΕ, παρότι δεν είναι κράτος – μέλος, εκμεταλλευόμενη – και μάλιστα ανενόχλητη – τις συγκυρίες. Γιατί; Διότι, πέραν των αρχών, υπάρχουν και συμφέροντα.
Και όταν οι ημέτεροι οικοδομούσαν στη θεωρία και στην πράξη του αφηγήματος της «ανοχύρωτης πολιτείας» στο πλαίσιο της πολιτικής τής «ανέμελης πεταλούδας», η Αγκυρα διάβαζε ορθά το διεθνές σύστημα και έφτιαχνε αμυντικές βιομηχανίες.
Για να ασκεί επιρροή, να αυξάνει την απεξάρτησή της και ταυτοχρόνως την ανεξαρτησία της, αναγκάζοντας τους Ευρωπαίους να κλείνουν τα μάτια στην κατοχή της Κύπρου. Γιατί να μην το κάνουν, άλλωστε, όταν οι ηγεσίες μας δεν τους το υπενθυμίζουν;