Το πρώτο βήμα σε μια διαδικασία, επίπονη και αμφίβολης κατάληξης έγινε χθες με την έναρξη των συνομιλιών για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης, κατά τη συνάντηση στην Αθήνα των Υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών, Γιώργου Γεραπετρίτη και Ταχέρ Σάλεμ Αλ Μπάουρ
Ένα σοβαρό ακόμη ζήτημα είναι το πώς θα εμπλακεί και η Βεγγάζη
Η ελληνική πλευρά, στην αφετηρία της διαδικασίας, θεωρεί ως μη διαπραγματεύσιμη αρχή ότι η συζήτηση για την οριοθέτηση θα αφορά το σύνολο της ΑΟΖ των δύο χωρών και συνεπώς θα επεκταθεί και στην περιοχή που καλύπτει το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Εξάλλου, εάν δεν υπάρξει συμφωνία, ο στόχος της ελληνικής πλευράς είναι η διαφορά – που θα περιλαμβάνει και το τουρκολιβυκό μνημόνιο – να παραπεμφθεί ως σύνολο στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, ώστε να αποφανθεί και επί της νομιμότητάς του Μνημονίου.
Από την άλλη πλευρά, η Λιβύη θεωρεί ότι στη διαδικασία αυτή θα πρέπει να αρθούν τα τετελεσμένα της Ελλάδας με τη χάραξη της μέσης γραμμής βάσει του νόμου 4001/2011.
Τόσο η Αθήνα όσο και η Τρίπολη έχουν καταθέσει και δημοσίως, τις διαμετρικά αντίθετες θέσεις τους για το ζήτημα της οριοθέτησης, μέσω επιστολών που έχουν κατατεθεί στον ΟΗΕ από το 2019, και κυρίως το τελευταίο τρίμηνο, που διαπιστώνεται η αυθαίρετη ερμηνεία του Δικαίου της Θάλασσας από τη Λιβυκή πλευρά που ακολουθεί την τουρκική επιχειρηματολογία, παρά το γεγονός ότι η Λιβύη, σε αντίθεση με την Τουρκία, έχει υπογράψει τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Ο Λίβυος ΥΠΕΞ επέδειξε, σύμφωνα με πληροφορίες, ιδιαίτερη σπουδή για την έναρξη των συνομιλιών και αυτό είναι αποτέλεσμα τόσο της πίεσης που έχει ασκήσει η Ελλάδα με τη χάραξη και αδειοδότηση των οικοπέδων Δυτικά, Νοτιοδυτικά και Νότια της Κρήτης, όσο και της προσπάθειας της Τρίπολης να εμφανιστεί διαλλακτική έναντι της Ε.Ε., αλλά και της Ελλάδας, η οποία έχει βαρύνοντα λόγο στις εξελίξεις στη Λιβύη λόγω της συμμετοχής της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.