Σε προσφυγή κατά της Κομισιόν και του Συμβουλίου (Υπουργών) προχώρησε σήμερα λίγο πριν την έναρξη των εργασιών του στις Βρυξέλλες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΕ, όπως αποκάλυψε ο ευρωβουλευτής και μέλος της Επιτροπής Ασφάλειας & Άμυνας, καθηγητής Νικόλας Φαραντούρης. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά την ακύρωση του Κανονισμού SAFE που επιτρέπει τη συμμετοχή τρίτων χωρών (περιλαμβανομένης της Τουρκίας) στη χρηματοδότηση ύψους €150 δισ. για την ασφάλεια και άμυνα.
O Νικόλας Φαραντούρης είχε χαρακτηρίσει τον Κανονισμό SAFE «διπλή κερκόπορτα» για την είσοδο της Τουρκίας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς ασφάλειας και άμυνας, χαρακτηρισμό που χρησιμοποίησε επίσης ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας απευχόμενος όπως είχε πει «ο Κανονισμός να αποτελέσει την “κερκόπορτα” για την Τουρκία».
Σε δηλώσεις του απ’ τις Βρυξέλλες ο Έλληνας ευρωβουλευτής επισήμανε: «Με την σημερινή μας προσφυγή ζητούμε να αποκατασταθεί η τάξη και η νομιμότητα. Η απόφαση να παρακαμφθεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνιστά θεσμικό ολίσθημα. Δεν μπορεί να λαμβάνονται κολοσσιαίας σημασίας αποφάσεις – όπως ο Κανονισμός SAFE – χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση και κοινοβουλευτικό έλεγχο. Και ασφαλώς χωρίς την αυστηρή τήρηση του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Η επίκληση “έκτακτης ανάγκης” είναι προσχηματική και ανοίγει επικίνδυνους δρόμους».
Τι είναι ο Κανονισμός SAFE
Ο Κανονισμός (ΕΕ) 2025/1106 του Συμβουλίου, της 27ης Μαΐου 2025, για τη θέσπιση της Δράσης για την Ασφάλεια στην Ευρώπη (SAFE) θέσπισε ένα νέο χρηματοδοτικό εργαλείο “SAFE” (Security Action for Europe), με προϋπολογισμό 150 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας και της αμυντικής ετοιμότητας των κρατών μελών. Το SAFE αποτελεί μέρος του ευρύτερου σχεδίου «Readiness 2030» και φιλοδοξεί να διαμορφώσει μια ευρωπαϊκή αγορά άμυνας με τη συμμετοχή και τρίτων χωρών, όπως η Τουρκία, σε κοινά σχήματα προμηθειών.
Η Επιτροπή επέλεξε ως νομική βάση το Άρθρο 122 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ, που προβλέπει λήψη αποφάσεων μόνο από το Συμβούλιο σε «έκτακτες περιστάσεις». Με το άρθρο αυτό αποκλείστηκε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από τη συναπόφαση, δηλαδή από τον καθορισμό του τρόπου διαχείρισης αυτών των τεράστιων κονδυλίων.
Η «αρχή της συναπόφασης» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου