Οταν παραλάμβανε από τα χέρια της Ζωής Κωνσταντοπούλου το Προεδρικό Διάταγμα για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος (εδώ στις 28/06/2015), ο τότε ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλος συνέδεε το εντελώς ακατανόητο ερώτημα (Preliminary Debt sustainability analysis κ.ο.κ.) με τη γέννηση της Δημοκρατίας από τους αρχαίους Ελληνες. Θεωρώντας ότι η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να μετακυλίσει την ευθύνη για το αδιέξοδο, που ο ίδιος είχε προκαλέσει, στους πολίτες πατούσε στα βήματα του Περικλή, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, ο κ. Παυλόπουλος δήλωνε μπροστά στις κάμερες: «Ας μην ξεχνάμε ότι η Αρχαία Ελλάδα ήταν εκείνη, η οποία υπήρξε κοιτίδα της άμεσης Δημοκρατίας»…
Υπάρχει ωραιότερη προσπάθεια ρητορικού καλλωπισμού μιας ακραία ανεύθυνης επιλογής που δίχασε το σύνολο της κοινωνίας και στη συνέχεια (το αποτέλεσμά της) αγνοήθηκε; Οπως είναι παγκοσμίως γνωστό, το αποτέλεσμα της «άμεσης Δημοκρατίας» δεν ελήφθη ποτέ υπόψη: το «Οχι» έγινε «Ναι» από το επόμενο κιόλας πρωί όταν ο τότε Πρωθυπουργός ζήτησε τη στήριξη των άλλων πολιτικών αρχηγών για να επιτευχθεί συμφωνία και να μη βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και την ενωμένη Ευρώπη. Μάλιστα ένα από τα έγγραφα των προτάσεων της ελληνικής πλευράς πριν τη συμφωνία στη 17ωρη διαπραγμάτευση (12-13/7/2015) ήταν σχεδόν ίδιο με αυτό που απέρριψε με ποσοστό 61% ο ελληνικός λαός.
Παραμονές, λοιπόν, της επετείου της συμπλήρωσης των δέκα ετών από το δημοψήφισμα (5/7/2015), ο κ. Παυλόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στην «Καθημερινή» που δημοσιεύτηκε την Κυριακή (15/6). Αν ήταν κάποιος δύσπιστος απέναντι στον κ. Παυλόπουλο θα σχολίαζε πως όσα είπε στον Παύλο Παπαδόπουλο είναι μια προσπάθεια να ξαναγράψει στην Ιστορία του 2015 αλλάζοντας τον δικό του ρόλο σε αυτή —τον οποίο ωστόσο γνωρίζουν από πρώτο χέρι οι έλληνες πολίτες οι οποίοι έζησαν με τραυματικό τρόπο τα γεγονότα.
Επειδή ωστόσο η καχυποψία και η εν γένει αρνητική ανάγνωση απέναντι στα λεγόμενα ενός πρώην Προέδρου Δημοκρατίας δεν είναι η πρέπουσα, υπάρχει και η θετική, μελλοντοκεντρική ανάγνωση στα λεγόμενα του κ. Παυλόπουλου. Η διαπίστωση ότι με τη συνέντευξή του στρέφει το βλέμμα στο μέλλον και πιο συγκεκριμένα στην επικείμενη «επιστροφή Τσίπρα». Ανάμεσα σε όλα είπε ο κ. Παυλόπουλος στην «Καθημερινή» ξεχωρίζουν τα εξής:
♦ «Το ερώτημα (του δημοψηφίσματος) δεν αφορούσε την παραμονή στην Ευρωζώνη. Το ερώτημα σχετιζόταν με τη λύση, δηλαδή με το πρόγραμμα που μας πρότειναν οι Ευρωπαίοι. Ο τρόπος που ετέθη αφορούσε την αποδοχή της προτεινόμενης λύσης ή την επιδίωξη μιας καλύτερης λύσης. Αρα το αποτέλεσμα έγινε σεβαστό. Θέλαμε μια καλύτερη λύση»
Η άποψη αυτή του κ. Παυλόπουλου, την οποία δεν συμμερίζεται η συντριπτική πλειοψηφία των παρατηρητών στην Ελλάδα και το εξωτερικό με βάση απλά πραγματολογικά στοιχεία όπως η μετατροπή του «Οχι» σε «Ναι», μοιάζει να είναι βαθιά εμπεδωμένη. Διότι στο διευκρινιστικό ερώτημα «δεν έγινε “κωλοτούμπα”;» η απάντηση του πρώην ΠτΔ στην «Καθημερινή» είναι απόλυτη: «Σε καμία περίπτωση». Κατά τον κ. Παυλόπουλο, μάλιστα, τα περί «κωλοτούμπας» είναι «ερμηνεία» εκείνων που μας «ήθελαν να φύγουμε από την Ευρώπη» –δεν έκανε καν κωλοτούμπα δηλαδή ο κ. Τσίπρας, αυτά τα λένε οι εχθροί του έθνους.
Ισως ωστόσο η σημαντικότερη συνεισφορά του κ. Παυλόπουλου στην εν εξελίξει προετοιμασία της επανόδου του κ. Τσίπρα είναι η απάντησή του στο ερώτημα αν το 2015 ο τότε Πρωθυπουργός υπήρξε «κρυφός δραχμιστής». Στο σημείο αυτό, ο πρώην ΠτΔ φτάνει στο σημείο να παρομοιάζει τον κ. Τσίπρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον εαυτό του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. αναδεικνύοντας τις ιστορικές διαστάσεις των πραγμάτων, τουλάχιστον όπως τις διαβάζει ο ίδιος μέσα από μια συλλογιστική που συνδέει ανόμοια μεταξύ τους πράγματα:
♦ «Εγώ που ζούσα τα γεγονότα, ήξερα ότι δεν είναι δραχμιστής (ο κ. Τσίπρας το 2015). Oπως ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν εννοούσε ότι θα βγάλει την Ελλάδα από την ΕΟΚ και αξιοποίησε ως επιχείρημα και την παρουσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας, έτσι και ο Τσίπρας, φυσικά τηρουμένων των αναλογιών και λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές των εποχών, δεν ήθελε να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη και ο τελικός χειρισμός του “ακούμπησε” και στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Και οι δύο πρωθυπουργοί είχαν εξαρχής μέσα τους τη στάση και τη θέση ότι ένα τέτοιο διακύβευμα δεν θα υπάρξει». Το ότι ο Ανδρέας δεν έσυρε μια χώρα σε δημοψήφισμα που θα την απειλούσε με μια εθνικών και ιστορικών διαστάσεων υποχώρηση, αποφεύγει να το συλλογιστεί ο πρώην Πρόεδρος.
Ολα, εξάλλου, τα δραματικά γεγονότα εκείνου του εφιαλτικού εξαμήνου του ’15 αμβλύνονται χάρη στη, μάλλον μειλίχια, αφηγηματική ικανότητα του κ. Παυλόπουλου:
♦ «Οταν ο Τσίπρας μου πρότεινε την Προεδρία της Δημοκρατίας, του υπέβαλα ένα και μόνον ερώτημα: “Γιατί εγώ;”. Η απάντησή του ήταν: “Γιατί θέλω να βάλεις πλάτη στην Ευρώπη”. Κι εγώ του απάντησα: “Εάν ψηφιστώ από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε η προεδρική πλειοψηφία θα είναι φιλοευρωπαϊκή εκ των πραγμάτων”», θυμάται ο πρώην Πρόεδρος και στην ερώτηση αν κατέστησε σαφές στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν θα γίνει πρόεδρος του Grexit, απαντά: « Το είπα ακόμη πιο απλά: “Δεν θα γίνω Πρόεδρος της δραχμής”».
♦ «Θα ήταν 9.30-10 η ώρα, μπορεί και λίγο αργότερα. Τότε ο Τσίπρας μου ανακοίνωσε τηλεφωνικά την απόφασή του. Του απάντησα αμέσως κάτι που επανέλαβα λίγες ημέρες αργότερα: “Κατά το άρθρο 44 του Συντάγματος, δεν μπορώ να σε εμποδίσω να κάνεις δημοψήφισμα. Αλλά να θυμάσαι ένα πράγμα: Ποτέ δεν θα ερμηνεύσω ακόμη και το ενδεχόμενο ‘όχι’ του ελληνικού λαού ως ετυμηγορία, η οποία σημαίνει έξοδο από την Ευρωζώνη”» (…) Υπονοούσα ότι σε περίπτωση εξόδου ο πρωθυπουργός θα είχε την παραίτησή μου».
♦ «Στην αρχή πίστευα ότι το αποτέλεσμα θα ήταν “ναι”. Άρχισα να προβληματίζομαι όταν είδα ευρωπαίους ηγέτες με ένα ύφος δασκαλίστικο να προειδοποιούν τον ελληνικό λαό ότι ένα “όχι” ισοδυναμούσε με έξοδο από την Ευρωζώνη (…) Προσπάθησα να πω σε ορισμένους εξ αυτών ότι η παρέμβασή τους δεν θα είχε το αποτέλεσμα που περίμεναν. Θεωρώ ότι αν δεν υπήρχε αυτή η εμμονή από πλευράς των ξένων, μπορεί να μην ανατρεπόταν το αποτέλεσμα, αλλά ίσως να ήταν εντελώς οριακό».
Κατά την αφήγηση, λοιπόν, του κ. Παυλόπουλου, το «όχι» δεν έγινε «ναι», ούτε και ο κ. Τσίπρας διέπραξε «κωλοτούμπα», αλλά εκείνος περίμενε το «ναι» και φταίνε οι ξένοι που δεν βγήκε το «ναι». Καταπληκτικό! Σε άλλο πάντως σημείο της συνέντευξης ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναγνωρίζει ότι έτσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα «ουσιαστικά διακυβευόταν η ίδια η υπόσταση της Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης»!
♦ Ο κ. Παυλόπουλος θυμάται φυσικά και την περιβόητη σύσκεψη στο Προεδρικό και μνημονεύει τον εξαίρετο ρόλο της αντιπολίτευσης: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη θετική στάση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αλλά και της Φώφης Γεννηματά. Εκείνος που βοήθησε πολύ ήταν ο Σταύρος Θεοδωράκης. Έκανε τα πάντα ώστε να επιτευχθεί συναίνεση. Αλλά η κορυφαία δήλωση έγινε από τον Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος εντυπωσίασε και τη Μέρκελ. Ο Κουτσούμπας είπε δημοσίως: “Εμείς είμαστε εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά όταν μπαίνεις σε έναν Οργανισμό όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν φεύγεις με αυτόν τον τρόπο”. Ό,τι καλύτερο μπορούσε να περιμένει ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας από ένα κομμουνιστικό κόμμα».
♦ Οπως θυμάται, ο κ. Παυλόπουλος, το πώς διεκόπη η σύσκεψη για να μιλήσει ο κ. Τσίπρας (στα αγγλικά, τα τότε αγγλικά του κ. Τσίπρα!) με τον Βλαντίμιρ Πούτιν: «Ο γραμματέας της Προεδρίας, πρέσβης Γιώργος Γεννηματάς, διέκοψε τη σύσκεψη και μας ενημέρωσε ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ήθελε να μιλήσει στον Τσίπρα. Ο Τσίπρας βγήκε από τη σύσκεψη και συνομίλησε μαζί του. Ύστερα από 10 λεπτά βγήκα κι εγώ και άκουσα τον Λαφαζάνη να λέει στον πρωθυπουργό ότι δεν θα έπρεπε να προχωρήσει, αφού υπήρχε συμφωνία με τον Πούτιν. Ρώτησα τον Τσίπρα αν ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά το διέψευσε. Του πρότεινα τότε να μιλήσει απευθείας με τον Πούτιν (…) Μίλησαν στα αγγλικά. Ο Τσίπρας ήλθε μετά και μας ενημέρωσε. Ο Πούτιν του είπε ότι δεν υπήρχε καμία συμφωνία με τον Λαφαζάνη και τον παρότρυνε να συνεχίσει τη σύσκεψη. Είχε φτάσει 12.00. Στις 12.45 επικοινώνησα με τον Ολάντ και του μετέδωσα το μήνυμα ότι είχαμε συμφωνία μεταξύ των πολιτικών αρχηγών και ότι θα μπορούσε από την πλευρά του να αρχίσει τη διαδικασία για την επίτευξη μιας νέας συμφωνίας Ελλάδας – Ευρώπης»…
Πράγματι ωραία αφήγηση.
Παραλλήλως, άλλωστε, με τη συνέντευξη Παυλόπουλου πληθαίνουν στον Τύπο αλλά και στην τηλεόραση οι αναλύσεις που μας προετοιμάζουν για την αναγκαιότητα της παρουσίας του κ. Τσίπρα ξανά σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική μας σκηνή. Μια από αυτές αντιμετώπισε με ιερή σχεδόν αγανάκτηση το γεγονός ότι αυτό το ενδεχόμενο αντιμετωπίζεται με κάποια επιφύλαξη εντός της χώρας… όταν στην Ευρώπη «έχουν εκδοθεί πέντε αυτοβιογραφίες που όλες γράφουν εγκώμια για τον Τσίπρα», μεταξύ των οποίων, όπως τονίστηκε, και αυτή του Πάπα («Ελπίδα – Η αυτοβιογραφία» του Πάπα Φραγκίσκου που πέθανε στις 21 Απριλίου 2025).
Είναι άγνωστο αν τα talking points που ακούγονται τις τελευταίες ημέρες προέχονται από το έγγραφο «Rebranding Τsipras» το οποίο συνέταξε η Publicis Groupe S.A., η γαλλική πολυεθνική εταιρεία διαφήμισης και δημοσίων σχέσεων που προσέλαβε ο κ. Τσίπρας ή ανήκουν σε κάποιους από τους συνεργάτες του όπως ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Το βέβαιο είναι πως όσα ακούμε και πιθανότατα θα συνεχίζουμε να ακούμε στη δημόσια σφαίρα έχουν αυτοτελές ενδιαφέρον.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News