Για διδάγματα του χθες, που πρέπει να μετατραπούν σε δύναμη του σήμερα, μέχρι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, ο διχασμός, το μίσος και η τυφλή βία να ξεριζωθούν, επιτέλους, από την κοινωνία, μιλά ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στη δήλωσή του για τη συμπλήρωση 15 ετών από την τραγωδία της Marfin και ενώ οι υπεύθυνοι και οι φυσικοί αυτουργοί του φονικού εμπρησμού παραμένουν ασύλληπτοι.
[embedded content]
«Δεκαπέντε χρόνια από το έγκλημα της Marfin, η δολοφονία αθώων συμπολιτών μας δηλώνει, δυστυχώς, τα εμπόδια που συναντά η μάχη της Πολιτείας με τη μάστιγα της τρομοκρατίας», υπογραμμίζει στην ανάρτησή του ο Πρωθυπουργός που αναλυτικά έχει ως εξής:
Δεκαπέντε χρόνια από το έγκλημα της Marfin, η δολοφονία αθώων συμπολιτών μας πληγώνει τη συλλογική μας συνείδηση. Δηλώνει, δυστυχώς, τα εμπόδια που συναντά η μάχη της Πολιτείας με τη μάστιγα της τρομοκρατίας. Ομως κρατά ζωντανή τη μνήμη και την απόφαση της Δημοκρατίας να νικήσει τους σκοτεινούς υπονομευτές της.
Η Παρασκευή Ζούλια, η έγκυος Αγγελική Παπαθανασοπούλου και ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης είναι πάντα εδώ, απαιτώντας δικαίωση. Οπως εδώ είναι και τα διδάγματα του χθες, που πρέπει να μετατραπούν σε δύναμη του σήμερα. Μέχρι ο διχασμός, το μίσος και η τυφλή βία να ξεριζωθούν, επιτέλους, από την κοινωνία.
Η μαρτυρία της γυναίκας στο μπαλκόνι της Marfin, 15 χρόνια μετά
Σε βίντεο στο Τik Tok, η Μαρία Καραγιάννη, η υπάλληλος της τράπεζας που είχε βγει στο μπαλκόνι του κτιρίου της Σταδίου 23, ζητώντας βοήθεια προκειμένου να γλιτώσει από τις φλόγες που το είχαν ζώσει, περιγράφει τις δραματικές στιγμές που βίωσαν η ίδια και οι συνάδελφοί της την ημέρα της θρασύδειλης επίθεσης:
«Ημουν στο υπόγειο και άκουσα πολύ δυνατούς κρότους από το ισόγειο του κτιρίου και γυαλιά να σπάνε. Ηταν την ώρα που έγινε ουσιαστικά η επίθεση. Κλειδώσαμε το θησαυροφυλάκιο, πήρα το 100 από το τηλέφωνο του υπογείου.
»Με ρωτούσαν “πόσοι είστε στο κτίριο;” Τους έλεγα “δεν βλέπω”».
@bebenismanolis #MarfinTruth #JusticeForMarfin#ΜαρίαΚαραγιάννη #ΜαρτυρίαMarfin #Marfin2020 #ΔενΞεχνώMarfin #ΑλήθειαΓιαΤηMarfin #διεκδικούμεαυταπουμαςανηκουν #διεκδικούμε #συλλογικοίαγώνες #piraeus #bank #banks #τραπεζα #piraeusbank #εργασιακή_αξιοπρέπεια #Αξιοπρέπεια #σευτπε #δικαίωση #Κανένας_Μόνος #τικ #τικτοκ_ελλαδα #greece #tiktokgreece #tiktokgreece🇬🇷 #ΕργασιακάΔικαιώματα #ΌχιΣτηνΕκμετάλλευση #ΣεβασμόςΣτοΩράριο #ΔουλειάΌχιΔουλεία #ΌχιΑπλήρωτηΕργασία #ΕργασιακήΑξιοπρέπεια #ΣταματήστεΤηνΥποδούλωση #ΙσορροπίαΖωήςΕργασίας #ΑθέμιτοςΑνταγωνισμός #ΌχιΣτηνΥπερεργασία #ΣεβασμόςΣτουςΕργαζόμενους #ΣυλλογικοίΑγώνες ♬ πρωτότυπος ήχος – Μπεμπένης Μανώλης
Προσπάθησε να καλέσει την Πυροσβεστική, ωστόσο «δεν λειτουργούσε πια το τηλέφωνο. Από τον φόβο μου να φύγω γρήγορα και να πάω σε χώρο όπου μπορούσα να αναπνεύσω, πήρα δυστυχώς το ασανσέρ για να πάω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στον 3ο όροφο όπου ήξερα ότι υπήρχαν παράθυρα».
«Οταν έφτασα εκεί –συνεχίζει στην περιγραφή της η Μαρία Καραγιάννη– υπήρχε πανζουρλισμός. Οι συνάδελφοι ήταν στριμωγμένοι σε ένα διαδρομάκι πολύ μικρό για να βρουν διέξοδο από ένα δωμάτιο που λειτουργούσε ως αποθήκη. Εκεί ήταν ένα κλουβί για τις μονάδες κλιματισμού, με καμία διέξοδο. Από ό,τι έμαθα ο Ηλίας, ο συνάδελφός μας, έσπασε με όλες τις δυνάμεις του αυτή την καταπακτή και σιγά σιγά, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, βγήκαμε σε ένα μπαλκόνι 1×2 με κάτι λόγχες και σκαρφάλωναν τα κακόμοιρα για να ανέβουν σε ένα ελενίτ και να βγουν στη Χρήστου Λαδά».
«Εν τω μεταξύ είχε πυκνώσει ο κόσμος κάτω στη Σταδίου, δεν άκουγα τίποτα, δεν θυμάμαι αν κατάφερα να περιγράψω την κατάσταση. Ενα λεπτό αργότερα, το απόλυτο χάος.
»Να φυσάει ο καπνός καταπάνω μας, να μη βλέπουμε αν μπορούμε να σκαρφαλώσουμε από το μπαλκόνι σε κάποιο περβάζι για να βρούμε έναν τρόπο διαφυγής από τον τρίτο όροφο νεοκλασικού κτιρίου.
»Δεν βλέπαμε πού να πατήσουμε. Τρεις από τους πέντε που ήμασταν στο μπαλκόνι κατάφεραν με κίνδυνο της ζωής τους από ένα μικρό περβάζι να περάσουν στο μπαλκόνι του διπλανού κτιρίου.
»Εμείς οι δύο, οι τελευταίες που μείναμε στο μπαλκόνι, δεν βλέπαμε, είχε πυκνώσει ο καπνός, τα μάτια «έτρεχαν» δεν μπορούσες να αναπνεύσεις. Σκεφτόμουν ότι στην επόμενη ανάσα θα έχει κλείσει τελείως ο λαιμός μου, δεν θα μπορέσω. Ολη αυτή η αγωνία για 40 λεπτά… Να λέω “πού είναι η Πυροσβεστική;” Δεν μπορεί κάποιος να μας βοηθήσει;” Ζούσαμε τον απόλυτο τρόμο για 40 λεπτά, εκεί το υπολογίζω.
»Εκείνη την ώρα έλεγες ή θα σωθώ ή το επόμενο δίλεπτο δεν θα έχω πια ανάσα και θα πέσω κάτω. Ηταν τραγικές οι στιγμές, ο απόλυτος τρόμος, ο απόλυτος φόβος, παράνοια. Εμένα με έβγαλαν τελευταία οι πυροσβέστες από το εσωτερικό του κτιρίου. Δεν έβλεπα τίποτα, πίσσα σκοτάδι. Ηταν τέτοια η ένταση της φωτιάς, που τα πάντα στο κτίριο ήταν σαν να έχει γίνει βομβαρδισμός. Πατούσες συντρίμμια. Τις επόμενες ημέρες είδαμε ότι είχαν σπάσει τα μάρμαρα από τη σκάλα, πιθανολογώ από τη θερμοκρασία»…
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News