Το τι έχει γίνει με τον περίφημο Αρίστο Δοξιάδη, την υπουργοποίηση και την παραίτησή του το έχετε ήδη διαβάσει στα σχετικά ρεπορτάζ του «Π» και της ιστοσελίδας του όλες τις προηγούμενες μέρες με όλες τις… ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Εξαρχής η πιο σοβαρή απορία αφορούσε τα κριτήρια με τα οποία ένας τύπος με αυτές τις εκκρεμότητες έφτασε να προταθεί στον πρωθυπουργό και να γίνει αποδεκτός ως μέλος της κυβέρνησης.
Το χειρότερο όμως στην περίπτωσή του δεν ήταν το ότι απέκρυψε τις εκκρεμότητές του, αλλά μια αναφορά σε ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, η οποία εκθέτει ακόμη πιο σοβαρά τόσο τους εισηγητές της υπουργοποίησής του όσο και τον πρωθυπουργό που την αποδέχτηκε. Λέει ο Δοξιάδης: «Ένα σχόλιο: ο πρωθυπουργός δεν είχε την επιλογή να μην αποδεχθεί την παραίτησή μου. Η απόφασή μου ήταν οριστική και δεν ήταν στο χέρι του να με κρατήσει στη θέση του υφυπουργού».
Με απλά λογάκια, ισχυρίζεται ότι τζάμπα τον ταλαιπώρησαν, ότι ο ίδιος είναι… μάγκας και αποφάσισε να τους τρίψει στα μούτρα τη θέση του υφυπουργού που ηλιθίως του έδωσαν. Ακόμη χειρότερα; Ότι ο Μητσοτάκης, ύστερα από το καζίκι που χρεώθηκε για πάρτη του, υπήρχε περίπτωση να θέλει να τον κρατήσει – ίσως και να τον… παρακαλέσει. Εδώ το θέμα δεν είναι το θράσος του υφυπουργού των μερικών ωρών, αλλά η τραγωδία αυτών που του έδωσαν τη θέση. Και κερατάδες και δαρμένοι. Τουλάχιστον ας τους γίνει μάθημα…
