Γιατί αποφασίσατε να γράψετε βιβλίο για τον Αλέξη Τσίπρα;
Η ιδέα γεννήθηκε το 2015. Ως δημοσιογράφος παρακολούθησα αρχικά τη διεθνή οικονομική κρίση που προκάλεσε η χρεοκοπία της Lehman Brothers και μετά την ελληνική κρίση. Ταξίδευα συχνά στη χώρα σας – και εξακολουθώ να πηγαινοέρχομαι μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας – για ρεπορτάζ. Το 2010, ελάχιστοι δημοσιογράφοι ενδιαφέρονταν για το μικρό ελληνικό αριστερό κόμμα Συνασπισμός και τους ηγέτες του.
Ωστόσο, προσωπικά έχω παρακολουθήσει προσεκτικά την εξέλιξη αυτού του κόμματος και του Αλέξη Τσίπρα. Ως δημοσιογράφος, προσπαθώ πάντα να διεισδύω σε βάθος, όσο το δυνατόν περισσότερο, στα θέματα με τα οποία ασχολούμαι.
Γεννημένος λίγες μέρες μετά την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ενσάρκωση ενός κομματιού της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Με την εκλογική του νίκη το 2015, απέκτησε ρόλο στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκηνή.Με λίγα λόγια, μέσα από τη διαδρομή του, αφηγούμαι ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Αλλά επίσης, με το πρόσωπο του ηγέτη στο κέντρο, περιγράφω το πλαίσιο της ισορροπίας δυνάμεων στο οποίο εξελίχθηκε η Ελλάδα και, κατά τη γνώμη μου, αγγίζω την καρδιά ενός ευρωπαϊκού ζητήματος: Υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά υπάρχει ένας ευρωπαϊκός λαός που μπορεί να ακουστεί; Για μένα, αυτό το βιβλίο είναι προφανώς ένα βιβλίο για την Ελλάδα, αλλά είναι επίσης ένα βιβλίο για το ευρωπαϊκό ζήτημα και για την αριστερά στην Ευρώπη.
Θα μπορούσατε να περιγράψετε την ερευνητική διαδικασία που ακολουθήσατε;
Πρώτα ξαναδιάβασα όλες τις σημειώσεις που είχα συγκεντρώσει κάνοντας για εννέα χρόνια ρεπορτάζ: Τρεις τόμοι. Διάβασα, ή ξαναδιάβασα, αναλύσεις που είχαν δημοσιευθεί για την περίοδο αυτή, καθώς και άρθρα ακαδημαϊκών.
Στη συνέχεια έκανα μια σειρά συνεντεύξεων με ανθρώπους του στενού περιβάλλοντος του Αλέξη Τσίπρα, πρόσωπα που τον είχαν γνωρίσει στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, στα νιάτα του, στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση. Ήρθα σε επαφή με Ευρωπαίους ηγέτες και συμβούλους τους, μίλησα με πολλούς από τους αντιπάλους του.Μερικοί αναφέρονται με το όνομά τους στο βιβλίο, άλλοι μου μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας – συμπεριλαμβανομένων των ευχαριστιών.Η έρευνα για το βιβλίο διήρκεσε περισσότερους από έξι μήνες, αλλά στην πραγματικότητα κράτησε περισσότερο. Είχα καταφέρει να συμμετάσχω σε εκδηλώσεις, να δω τα παρασκήνια κάποιων από αυτές στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, στην Ελλάδα…
Είχα, λοιπόν, πληροφορίες που δεν είχα απαραίτητα τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσω στα άρθρα μου, αλλά τελικά μπόρεσα να τις αξιοποιήσω στο βιβλίο.Τέλος, μη έχοντας οικογενειακούς δεσμούς με την Ελλάδα, ούτε Έλληνα πατέρα ούτε Ελληνίδα μητέρα, νομίζω ότι μπορώ να δω την κατάσταση χωρίς να επηρεάζομαι από την οικογενειακή ιστορία, από τις θεμελιώδεις διαιρέσεις που με τον εμφύλιο και τη δικτατορία δίχασαν οικογένειες.
Όπως έχει εξηγήσει πολύ καλά η φίλη μου Angélique Kourounis, που ειδικεύεται στην ακροδεξιά, ένα από τα προβλήματα της Ελλάδας είναι ότι δεν έχει γίνει επεξεργασία κάθαρσης ή μνήμης.
Διατηρήσατε επαφές με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;
Διατηρώ επαφές με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως διατηρώ επαφές με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ, της Πλεύσης Ελευθερίας, της Νέας Αριστεράς. Διατηρώ επαφές με στελέχη ευρωπαϊκών θεσμών, στελέχη επιχειρήσεων, συνδικαλιστές, δικηγόρους, μέλη συλλόγων, δημοσιογράφους, ερευνητές.
Μου φαίνεται ότι αυτό είναι συνυφασμένο με τη δουλειά μου ως δημοσιογράφου! Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε τα γεγονότα χωρίς να πάμε στην πηγή των πληροφοριών;
Πώς να πραγματοποιήσετε μια έρευνα χωρίς επαφές;
Είναι τα γεγονότα που έχουν σημασία για μένα, όχι η κρίση για αυτά. Είναι η πραγματικότητα που πρέπει να κοιτάξουμε και να μην είμαστε ο καθρέφτης των πεποιθήσεών μας.
Ολόκληρη η συν’έντευξη στο dnews.gr