Το 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε εξαγγείλει ένα φιλόδοξο σχέδιο για να μειώσει μέχρι το 2030 τις εκπομπές ρύπων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου κατά 55% σε σχέση με το 1990.
Σε ένα δεύτερο βήμα η ευρωπαϊκή οικονομία θα καταστεί κλιματικά ουδέτερη μέχρι το 2050. Σε αυτή την κατεύθυνση πίεζαν οικολόγοι ακτιβιστές, καθώς και ένας τεράστιος αριθμός «πράσινων» ευρωβουλευτών που αναδείχθηκαν από τις ευρωεκλογές του 2019.
Έκτοτε, το Ευρωκοινοβούλιο συμμετείχε σε μία σειρά νομοθετημάτων που προωθούν τους κλιματικούς στόχους, όπως η απαγόρευση κινητήρων εσωτερικής καύσης μέχρι την επόμενη δεκαετία και η επιβολή στοχευμένων φορολογικών επιβαρύνσεων στις εκπομπές ρύπων, σύμφωνα με τη λογική «ο ρυπαίνων πληρώνει».
Η Πέγκυ Κόρλαντ, διευθύντρια του Ιδρύματος Ρομπέρ Σουμάν στις Βρυξέλλες, δήλωσε ότι «πράγματι, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέδειξε ότι είναι ένας έμπειρος και καταρτισμένος συν-νομοθέτης στο κομμάτι της περιβαλλοντικής πολιτικής».